Verslag van het openlucht concert in Anloo

Zie onder het krantenbericht het verslag van een bezoeker van het openluchtconcert.

 

Concert DSO zondag 16 september 2018

Buitenlocatie ‘de Speulkoel’ in Anloo

Het concert speelt zich af aan de bosrand onder 30 meter hoge dennen in een zwarte koepeltent. Na een uitgebreide inspeelrepetitie in de ochtend gaat het nu van start. Het concert zou duren van

14.00 – 17.00 uur, iets voor tweeën zat er ongeveer 100 man publiek en was het voltallig orkest gereed om te gaan beginnen.

De dirigent Pieter Cox, sinds 2011 aangesteld bij het DSO, wachtte geduldig tot hij door de organisatie werd opgeroepen. Voorafgaand aan elk stuk gaf Pieter een korte introductie over de te beluisteren stukken. Er was jammer genoeg geen programmaboekje aanwezig, anders was deze informatie nog eens na te lezen.

Het eerste stuk was van Strauss junior, onmiskenbaar een wals, uit de Zigeunerbaron. Strauss jr. heeft ook Die Fledermaus gecomponeerd en andere bekende stukken. Zijn vader heeft de beroemde Radetzkymars geschreven. De ouverture begint warm en beheerst, waarbij de klarinetten heldere klanken voortbrengen. De wals stroomt door de aderen, als er een dansvloer aanwezig was, zou er vast een aantal mensen uit het publiek een dans hebben gewaagd. De verhaallijn kwam zeer goed tot uiting, voornamelijk door klarinetten/fluiten met een mooie spanningsopbouw.

Brahms, uit 21 dansen, is nummer 5 ten gehore gebracht, oorspronkelijk voor quatre mains piano uitgegeven. De rustmomenten werden zeer scherp toegepast. De schrijver meent dat dit veel moeite gekost heeft om op exact hetzelfde moment 50 musici te laten rusten. De lange lijnen werden afgewisseld door korte felle momenten. Het verhaal kent een fraai onderliggende contrabaslijn.

V. Williams – military muziekstuk, een van de old english folksongs, oorspronkelijk voor blazers geschreven. De aanpassing is door een student van Williams, Gordon J, uitgewerkt. Een beeld: je ziet gelijk de troepen marcheren met de blikken vooruit in hun ogen. Het ritme is onmiskenbaar gericht op militaire orde. De langzame verhaallijn wordt opbouwend uiteindelijk vervolmaakt door tromgeroffel en pauken. Daarna zie je na de victorie de manschappen terugkeren uit het slagveld. Heldenverhalen vertellend gaat gepaard met tromgeroffel.

2e deel start hobo met een mooie lijn. De 1e viool geeft reactie en daarna de 2e viool met een antwoord. De klanken hiervan zijn redelijk middeleeuws. Je bevindt je bijna midden in het feestgedruis. Even later hoor je als contrast de zware ondertoon waarbij je kunt inbeelden dat dit over de slachtoffers gaat, die elk slagveld met zich meebrengt.

3e deel is vrolijk gespeeld, met eendracht zie je de marsritmes, toch ook lieflijk. Klarinet en blazers vormen dit stuk om in een machtig einde. De slagwerker op de achtergrond en de pauken zijn sterk leidend en spelen zeer adequaat.

Haydn – trompetsolo met Louis Luitjens, geschreven in zijn 67e jaar. De eerste vijf tonen zijn exact hetzelfde als het Duits volklied. De strijkers en de trompet voeren de spanning op, uiteindelijk blijft het stuk ingetogen.

Pauze tot 15.15 uur – De slagwerker Frank vertelde mij in de pauze hoe hij met verve tracht om van een niet melodische instrumenten toch muziek te maken, volgens hem de manier hoe je met de instrumenten omgaat, bijv. tamboerijn of triangel. Vol elan en enthousiasme vertelt hij over zijn te spelen stukken en hoe hij probeert de ziel in de klank te leggen.

Zweedse dansen van Bruch: In die tijd was het gebruikelijk om melodieën uit andere landen te gebruiken, oorspronkelijk waren deze dansen voor solo viool en piano geschreven.

14 dansen:

1e speels, lyrisch, rustig en triomfantelijk, start tutti, vervolgens heel subtiel spelend. De pauze heeft het orkest goed gedaan. Mooi evenwicht tussen violen en blazers na groots aanvang. De afwisseling van de stukken waren zeer fragiel en teer.

2e zweverig mystieke start van de 2e violen, de hoorns en fagotten nemen het over.

3e opvallend hoe pauken en strijkers hierin naar voren komen.

5e veel goede timemomenten van slagwerkers en de triangel was hierin opvallend mooi aanwezig.

6e een mooi vraag- en antwoordspel tussen hobo en strijkers en hoorns. Hierin zie je de zweedse weidsheid en de oeverloze meren en naaldbomen alsof je in een zweefvlucht met een drone hierover heen vliegt. Prachtige beelden en met een zeer vredig verstillend einde.

8e een prachtige melodielijn waarbij je een uitzicht kon hebben op een uitgestrekt meer, waarbij de blazers mooie lijnen neergezet hebben. Celli en 1e violen geven spanning aan.

9e er wordt iets groots neergezet, dan weer heel spits en weer krachtig eindigend, veel contrasten, veel energie.

14e melodielijn van de hoorns is mooi gespeeld.

15e is als het 2e stuk, wordt tutti herhaald, sterk gespeeld door het hele orkest waarbij de trombones er mooi uitspringen.

Beethoven – 2e symfonie- 4e deel. Dit stuk is als de componist heel expressief. De dirigent wijst met veel enthousiasme telkens de verschillende orkestgroepen aan, wanneer ze zich moeten manifesteren, en dat zijn nogal wat momenten in dit stuk. Minuscuul klein tot groots dragend variëren de klanken, telkens gepaard gaande met vaste wederkerende melodieën en ritmes. Hierbij zijn de verschillende tempi opvallend, waar de violen alle zeilen moeten bijzetten om het bladpapier op tijd om te slaan en vast te zetten met wasknijpers. Erg fraai was het om de contrabassen te zien die achterin met volle concentratie het einde van deze symfonie inluiden. Iemand uit het publiek riep ‘bravo’ en dat was mijns inziens zeker terecht, alhoewel Beethoven zelf dit na zijn 26e niet meer gehoord zou hebben.

De laatst gespeelde stukken waren van Bizet: Menuet -De fluit zet in en strijkers spelen pizzicato op een kleine en zachte manier. De hoorn valt bij waarna het hele orkest met lange heldere tonen antwoord geven op dit melodieus fluitspel. Fluiten en fagot ook in antwoordspel lijkt op een slaapliedje, waarbij de tonen op het laatst wegebben.

Als eindstuk werd Farandole gespeeld, waarbij het hele orkest nog eens flink kon uitpakken en dat hebben ze volledig gedaan!

Al met al een enorm mooi uitgevoerd programma in de buitenlucht waarbij de klanken redelijk goed doorkwamen bij het publiek. Het publiek was zeer enthousiast. Het DSO wordt dan ook alvast voor het komende jaar opnieuw uitgenodigd om weer te komen spelen.

Een betrokken luisteraar